Celem badań NDT, czyli badań nieniszczących właśnie, jest wykrycie wad lub zmian w materiałach, komponentach i strukturach bez powodowania ich uszkodzenia. Odbywa się to poprzez zastosowanie technik, które mogą określić obecność wad w badanym materiale lub strukturze oraz dostarczyć informacji ilościowych o ich lokalizacji i wielkości.
Badania nieniszczące (NDT) to metoda wykrywania wad w materiałach i komponentach bez powodowania ich uszkodzenia. Stosowana jest w kontroli jakości, kontroli procesów, badaniach i rozwoju oraz konserwacji. Najpopularniejsze rodzaje NDT obejmują skanowanie ultradźwiękowe, radiografię (X-ray), inspekcję cząstek magnetycznych (MT), inspekcję ciekłego penetranta (PT) i badanie prądami wirowymi (ET). Wszystkie te techniki są nieinwazyjne, co oznacza, że nie wymagają usunięcia części z jej instalacji.
Kontrola z użyciem sondy ultradźwiękowej daje trójwymiarowy obraz kontrolowanego obiektu. Sonda wysyła fale dźwiękowe, które odbijają się od powierzchni kontrolowanego obiektu i wracają do sondy, gdzie są wzmacniane i wyświetlane na ekranie jako obraz. Obraz ten może być następnie wykorzystany do zlokalizowania wszelkich wad lub pęknięć w badanym materiale i m.in. dlatego, znamy te badania, jako badania nieniszczące.
Radiografia polega na poddaniu obiektu działaniu promieniowania rentgenowskiego w celu wykrycia wszelkich wewnętrznych wad lub pęknięć, które mogą mieć wpływ na integralność strukturalną lub działanie obiektu. Technika ta może wykryć wady o głębokości do 0,1 mm w wielu materiałach, w tym metalach takich jak stopy aluminium, stopy stali, stal nierdzewna.
